Amsterdamse Artiesten Club

In Memoriam   Mien en Jan Froger

In zeer korte tijd hebben wij  twee prominente leden verloren.

Begin jaren 70 trad ik met mijn eerste band op op het Rembrandtsplein en omdat wij pas om 22.00 uur moesten beginnen gingen wij eerst altijd even langs de van Woustraat bij café Neuf waar Bolle Jan optrad.

Hij vond het altijd prachtig als we met de hele band even langs kwamen.

Begin 80er jaren kwam ik Mien en Jan weer tegen in cafe Bolle Jan op de Wittenkade, hoek Nassaustraat. Ik trad toen als duo John and Jerry op in den lande en als we in de buurt optraden en vroeg klaar waren gingen wij altijd even bij ze langs. Jan was helemaal gek van mijn collega John Lobo en al snel gingen wij samen het land in als Jan een klus had. Ik heb in de waanzinnigste feesttenten gestaan met Jan en John. Geregeld stonden de mensen te brullen voor het podium: vieze verzn, vieze verzn. (dit is dialect) Jan vond dat hij veel meer kon dan vieze liedjes, maar hij ontkwam er niet aan. Hij was razend populair en de tenten stonden vol.

Ik was Mien en Jan uit het oog verloren totdat ik ze bij Wit en de Wit weer tegenkwam. Ik stapte op Jan af en zei: Hoi Jan , hoe is ie? Hij keek mij aan en antwoordde: goed hoor!! Jij herkent mij niet meer he? Help me even zei hij. Ik ben Jerry, je oude drummer. Nee, dat meen je niet.  Mien, weet je wie dit is? Jerry!! Het werd een fantastisch weerzien.

Ik vroeg hoe het met ze ging en Jan vertelde dat Mien hartproblemen had gehad en dat hij er niet aan moest denken om haar te verliezen.

Bij de opnames van onze jubileum cd in augustus 2008 hielp ik Mien met de koptelefoon en het afstellen van het monitor geluid en ze zei: Ger, heb je gehoord dat ik het ziekenhuis in moet? Ik schijt peuken!  Ik schrok mij rot. Wist nergens van en het enige wat ik kon zeggen was: Mien, ze zijn tegenwoordig zo kundig, het komt allemaal best goed. Twee dagen na de opnames ging Mien het ziekenhuis in. We waren apetrots dat ze toch een lied voor ons had opgenomen. Het duurde allemaal veel langer dan verwacht, maar wat waren we blij dat ze in februari 2009 samen met Jan weer aanwezig was en de eerste cd in ontvangst kon nemen. Jammer dat het niet is gelukt om Rene de cd aan haar te laten uitreiken. We misten waarschijnlijk de juiste ingangen. Kort daarna ging het weer slecht met Mien en werd ze weer opgenomen.

Helaas overleed Mien op 8 april. Een delegatie van het bestuur is naar het afscheid op Westgaarde geweest.

Jan had het er erg moeilijk mee en werd met buikvliesontsteking opgenomen in het Lucas. Daar overleed hij op 22 juni.

Leo en ik zijn op 5 juni nog bij hem op bezoek geweest en Jan zag er erg slecht uit. Het bezoek duurde  nog geen 3 minuten want hij toonde erg zwak, maar we beloofden hem om terug te komen als het wat beter ging. Achteraf hoorden we dat Jan het erg op prijs had gesteld dat we waren geweest.

Leo en ik zijn ook bij het afscheid van Jan in de “Rooie Hoed” geweest en het was zeer indrukwekkend. Een waardig afscheid.

Nooit meer op de club Jan met zijn Italiaanse medleys en Mien die riep: PAUZE als Jan aan het zingen was.

Het waren rasartiesten die alles al een keer hadden meegemaakt, maar nog steeds met plezier de microfoon pakten om te kunnen zingen. Kapsones was een onbekend woord voor ze. Ze genoten altijd van onze maandelijkse clubavonden. Als ze binnen kwamen en je vroeg aan Jan: wil je vanavond iets doen? Dan had hij altijd last van zijn keel, maar om half elf begon het te kriebelen en ging hij langzaam richting band. Was een zanger of zangeres klaar dan nam hij zijn kans waar en riep zullen we even….. doen?

Jan zei altijd: “Live muziek waar je bij kan zingen bestaat bijna niet meer”

Bij ons nog wel.

We zullen ze enorm missen.

Ger Overmars

Jan live met band.

Mien in haar element op de club.